Achter de geraniums

Niet lang na het overlijden van zijn vrouw overleed Piet. Ondanks zijn hoge leeftijd van 95 had niemand het zien aankomen. Piet was voor zijn leeftijd een vitale man. Na het overlijden van zijn lieve vrouw Emmy heeft hij zijn best gedaan om plezier in het leven te vinden. Hij is met zijn zoon Hans naar Duitsland geweest. Samen hebben zij de plek bezocht waar hij als jonge jongen tewerkgesteld was in de periode van 1940-1945 en naar de plaats waar hij liefdevol werd opgevangen door een gezin nadat hij was ontsnapt. Met de gezinsleden heeft hij nog lang contact gehad. Als je zo oud wordt als Piet, dan wordt het kringetje steeds kleiner.

Heel af en toe ging Piet ook naar het restaurant beneden, maar daar zat hij niet graag, want er kwamen alleen maar oude mensen, vond hij.

Met zijn andere zoon Jan ging hij naar de camping. Piet was altijd al een charmante man, hij zag er heel goed uit.

Piet ging in de zomer regelmatig met zijn scootmobiel naar het graf van zijn vrouw, waar we haar urn hebben begraven, zodat Piet een plekje had om naartoe te gaan. Onderweg maakte Piet graag een praatje met iedereen die hij tegenkwam, soms was hij uren onderweg. Hij was een graag geziene man.

Maar de leegte die Piet voelde na het overlijden van zijn lieve Emmy bleef.

Ik ben nog een paar keer bij Piet geweest nadat zijn vrouw was overleden. Piet was altijd heel dankbaar als hij mij zag, maar ook verdrietig, want als hij mij zag moest hij aan zijn overleden vrouw denken. 

Tijdens een van mijn bezoekjes aan Piet, vertelde hij dat een meneer tegen was gekomen, in de lift. Piet vertelde dat zijn vrouw was overleden. Waarop de man vroeg: “Hoe oud is je vrouw geworden?” Piet antwoord dat zij 94 was. “Oh,” antwoord de man, “een gezegende leeftijd.” Piet is helemaal verbouwereerd over de gevoelloze reactie van de man. “Alsof ik geen verdriet mag hebben, ik mis Emmy heel erg.”

De laatste keer dat ik bij Piet was, zat Piet achter het raam, op de stoel van zijn vrouw. Piet vroeg hoe oud ik was en ik reageerde met mijn leeftijd.

“Ja,” zei Piet, “ik ben bijna dubbel jouw leeftijd. Jij hebt nog een heel leven voor je, maar ik ga toch niet meer opnieuw beginnen? Ik zit hier maar te wachten achter de geraniums, tot ik zelf dood ben.”