Alleen maar niet eenzaam

Ik word gebeld door bewindvoerster S. met de vraag of ik het goed vind dat zij mijn naam doorgeeft aan woonzorgcentrum Flora, waar Andi woont. Het gaat niet goed met Andi, en ze verwachten dat hij binnen enkele dagen komt te overlijden. Andi wilde geen uitvaartverzekering, maar heeft wel wat geld gespaard voor een uitvaart. S. vond het mooi als Andi een persoonlijke uitvaart krijgt.

 

Enkele dagen later word ik inderdaad gebeld door een verpleegkundige van Flora. Aangezien ik het mooier vind om met een kist te vertrekken dan op een brancard, neem ik een mooie basiskist mee. Andi is in 1948 geboren in Indonesië. Enkele jaren geleden is hij vrijwillig in Flora komen wonen. Van de verzorgenden leerde ik dat Andi erg op zichzelf was. Hij liet weinig mensen toe in zijn leven, ook niet van het verplegend personeel. Twee dames vonden het eervol om Andi te verzorgen. Vakkundig en liefdevol kleden ze hem in een shirt met een vleugje Balinese stijl. Een van de dames geeft Andi een paarse hortensia mee.

 

Als mijn collega Elly en ik de kist naar beneden begeleiden, staat er een erehaag van personeelsleden. “Tell Him” van Céline Dion klinkt. Ik breng Andi naar Cremaere, een klein en huiselijk crematorium. Ik maak een rouwkaart, al is het alleen maar voor Flora. Na wat googlen kom ik op de Frangipani, een typische Indonesische bloem die ‘nieuw begin’ symboliseert. Ik weet natuurlijk niet of Andi in leven na de dood geloofde, dus ik houd het wat in het midden en schrijf dit in een hoekje erbij.

 

Als aanhef kies ik: Na enkele jaren van liefdevolle verzorging in Woonzorgcentrum Flora te Almere is overleden. Er zijn geen ondertekenaars, dus ik zet het woonzorgcentrum boven de uitnodiging en vermeld niet of dat een correspondentieadres is. Zo valt het minder op dat er geen ondergetekenden zijn.

 

Tussendoor ga ik nog even naar Flora. Iemand weet dat “Selamat jalan” goede reis betekent en dat er een lied van is dat Indonesiërs vaak op een uitvaart laten horen. “Tell Him” van Céline Dion was blijkbaar ook een bewuste keuze en “Dreams” van The Blue Diamonds. We sluiten af met spekkoek.

 

Op de uitvaart zelf zijn twaalf mensen aanwezig: elf verzorgenden en de mentor. Samen met twee personen sluiten we de kist. We begeleiden hem op “Dreams” naar de aula. Het uur vliegt voorbij; er worden herinneringen gedeeld. Tijdens “Selamat jalan” staan we om de kist. Daarna begeleiden Andi samen naar de crematieruimte. Ik heb bijna niet gemerkt dat Andi alleen was, dankzij alle lieve mensen om hem heen die het beste met hem voorhadden.