Een knipoog naar boven

Lang geleden, nog voordat ik uitvaartverzorger was, begon mijn zoektocht naar wat er meer is tussen hemel en aarde. Als kind geloofde ik alleen in wat tastbaar was, maar later voelde ik dat er iets groters moest zijn. Maar wat dan? De kosmos? Een energie? Of misschien wel God? Samen met mijn vriend René besloot ik een christelijke kerk te bezoeken. Daar werden we liefdevol ontvangen door Wim en Ali.
In die periode werd René ziek. Wim, die er heilig van overtuigd was dat René veilig bij onze Heer zou aankomen, zei met een geruststellend fluitje en een knipoog naar boven: “Je weet waar je naartoe gaat, hè?”
 
Jaren later twijfel ik of ik wel uitvaartverzorger kan worden. Ik vraag raad aan Wim, één van de meest lieve en zachtaardige mannen die ik ken. Hij vertelt dat hij zelf brandweerman is geweest en in dat werk heel wat heeft meegemaakt. “En toch kun jij dit,” zegt hij. “Die kracht krijg je vanzelf.” Zijn woorden dragen me tot op de dag van vandaag.
 
Dan komt het telefoontje van zijn dochter: Wim is doodziek en heeft gevraagd of ik zijn uitvaart kan verzorgen. Natuurlijk kom ik. Bij Ali voelt het meteen weer vertrouwd. Wim is niet meer bij kennis, maar diep vanbinnen weet ik zeker dat hij wist dat ik er was.
 
De uitvaart is prachtig, gehouden in de kerk, met de hulp van alle lieve mensen van De Wegwijzer wordt het een prachtige dankdienst voor het leven van Wim. Hoewel Wim al twintig jaar met pensioen is, staan zijn oude collega’s met de brandweerauto klaar wanneer de rouwauto arriveert. Het is een indrukwekkend eerbetoon dat ik nooit zal vergeten.
En dan fluit ik zachtjes en geef een knipoog naar boven.
Wim en René zijn samen en ik ben precies waar ik moet zijn.
 

Almere Bruist artikelen

Hieronder vind je alle artikelen van Joyce van Helden die in verkorte vorm in “Almere Bruist” zijn verschenen.