Een ster voor Carla, over kinderen betrekken bij afscheid

Veel moeders vragen zich af: moet ik mijn kind wel meenemen naar een uitvaart? Is dat niet te zwaar, te verwarrend, misschien zelfs eng?
Het verhaal van Kim en haar dochter Carla laat zien dat het ook anders kan. Warm, liefdevol en op maat van een kind.

Kim is kleuterleidster. Haar vader overlijdt in het woonzorgcentrum in Almere. De laatste jaren waren voor hem niet altijd makkelijk, maar hij was een lieve opa voor vierjarige Carla. Kim wil haar dochter niet afschermen, maar juist stap voor stap meenemen in wat er gebeurt.

Ze betrekt haar bij kleine dingen die passen bij haar leeftijd. Carla maakt een tekening voor de voorkant van de rouwkaart. Ze mag de kist versieren, gewoon met stiften, alsof het een groot kunstwerk is. Tijdens de uitvaart loopt ze rond, stelt vragen, kijkt, luistert. Kim geeft eerlijke maar eenvoudige antwoorden. Opa’s lichaam is hier nog, maar opa zelf is naar de wolken gegaan. Een sterretje geworden. Ze vermijdt het woord slapen, om angst voor bedtijd te voorkomen.

Door Carla te betrekken, maakt Kim afscheid nemen tastbaar en veilig. Het wordt geen geheimzinnige gebeurtenis waar Carla alleen maar omheen mag lopen, maar een ervaring waarin ze iets kan doen en begrijpen op haar eigen manier.
Weken later vertelt Carla trots dat ze de kist heeft versierd. Daarna rent ze weer naar buiten om bloemen te plukken. Het leven gaat door, maar ze draagt een helder beeld bij zich van wat er met opa is gebeurd, zonder angst of vaagheid.

De les? Betrekken kan, als het afgestemd is op je kind. Geef woorden die passen bij hun leeftijd, laat ze iets doen en wees eerlijk. Een uitvaart kan dan juist een waardevolle herinnering worden, in plaats van een gemiste kans om samen afscheid te nemen.