Zijn er geen laatste wensen? Ik help je graag bij het maken van de beslissingen die bij jullie passen.

Als uitvaartverzorger kom ik bij heel veel verschillende mensen thuis. Elke familie is anders, elke persoon die overleden is heeft andere uitvaartwensen. Waar iemand geen of gedeeltelijke wensen heeft achtergelaten voor de crematie, heeft de ander de begrafenis al tot in de details bedacht.
Het lukt altijd om er samen een mooie dag van te maken. Vaak met mooie muziek, foto’s of videobeelden die ik voor jullie kan bewerken.
Toch wil niet iedereen een plechtigheid. De laatste wensen kunnen ook zijn dat iemand niets wilde. Geen plechtigheid, “Ik merk er toch niks van,“ of: “Geef het geld maar uit in een restaurant of kroeg”.

De dag van de crematie- of begrafenisplechtigheid is vaak een emotioneel zware dag. Ik kan de dag op een informele manier laten verlopen (als je dat wilt) zodat het minder beladen aanvoelt. Maar het blijft toch verdrietig. Vanzelfsprekend is het belangrijk dat deze dag zo mooi verloopt, dat jullie er een mooie herinnering aan overhouden. Maar het is niet alleen de dag van de uitvaart die belangrijk is, de week voorafgaand is net zo belangrijk in het rouwproces.

En als er dan helemaal geen plechtigheid komt, bijvoorbeeld omdat dat de wens is van degene die is overleden, dan is het dus nog belangrijker dat dat wat sowieso toch moet gebeuren, goed en mooi verloopt. En als we dan toch niks doen, dan kunnen we ook samen niks doen. Ik help je waar nodig.

 

Nog niet zo lang geleden werd ik gebeld door een meneer. Zijn broer is overleden, gevonden door de zoon van de meneer die mij belde.
“Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik er mee moet”, vertelt broer Piet. “Jan is bij mij thuis overleden en de artsen hebben hem op de bank gelegd”.
Ik vraag of Piet het fijn vindt als ik nu meteen kom, zonder direct in details te treden over de laatste wensen.
Piet vindt dat fijn. Voor de zekerheid stap ik in de Mercedes, mijn overbrengauto, uitgerust met een brancard en de spullen die ik nodig zou kunnen hebben. Ik bedenk mij dat ik altijd nog een collega kan bellen, mocht ik hulp nodig hebben, dus ik vertrek alleen.

Eenmaal thuis bij Piet, kom ik er achter dat ze ook gebeld hebben met de gemeente Almere. Voor een uitvaart van gemeentewege.
“Ik twijfel of ik Jan door de gemeente weg moet laten halen. Jan heeft jaren op straat gezworven en hij woonde sinds een week bij mij thuis. Ik ben eigenlijk ook gewoon boos op Jan:” vertelt Piet. Verder vertelt Piet dat de gemeente Almere hem verwezen heeft naar een lokale ondernemer.
Piet en ik praten even door.
Jan heeft geen kinderen, geen partner en hun ouders zijn al overleden, weet ik inmiddels. Ik vertel Piet dat hij als broer, volgens de Nederlandse wetgeving, geen zorgplicht heeft. Dus hij is niet verplicht om de uitvaart van Jan te regelen.

“Mijn zoon heeft Jan gevonden en voor hem wil ik het toch netjes afhandelen. Het mag best wel iets kosten, want ik wil het ook met een goed gevoel afsluiten. Maar ik heb gehoord dat de gemiddelde uitvaart rond de € 7.000,- kost. En dat vind ik dan wel heel veel geld”.

“Een uitvaart kan inderdaad € 7.000,- kosten, het is dat ik dit werk al een tijdje doe anders zou ik er zelf van schrikken”, lach ik. “Maar het kan ook anders. Ik wil je wel helpen we komen er wel uit”.

Piet is politieman, hij is wel wat gewend.
Piet wil zijn broer zelf aankleden, zodat hij netjes het huis verlaat. Samen leggen we Jan op mijn brancard. Piet en Jan hebben hetzelfde postuur dus we gebruiken een spijkerbroek en een lekkere trui van Piet. Piet scheert zijn broer zelf en geeft hem een lekker luchtje.
“Zo ken ik hem weer van vroeger. Nu heb ik toch mijn broertje weer terug”.

 

Ik kan heel veel zelf. Als ik geen team in hoef te huren die de laatste verzorging doet valt dit binnen mijn dienstverlening. Dat scheelt in de kosten. Samen met Piet en zijn zoon hebben wij Jan naar het crematorium gebracht. Met de rouwauto. Onderweg hebben we de Dire Straights aangezet. Lekker hard met het raampje open.
We hebben geen officiële plechtigheid gedaan, we zijn zelfs de aula niet in geweest.

In de crematieruimte hebben we nog een keer naar de favoriete muziek van Jan geluisterd. Het voelde heel goed voor Piet om dit laatste stukje nog voor zijn broer te kunnen doen. Tot het einde heeft hij hem weggebracht.